stachooo
Na Forum:
Relacje w toku - 2
Relacje z galerią - 23
Galerie - 22
W Rupieciarni:
Do poprawienia - 16
 - 4
|
"Gdzie ja to będę trzymał" - pomyślałem w momencie, w którym przyłożyłem do kadłuba sklejone szkielety skrzydeł. Rzut oka na całość uzmysławia z jak dużym modelem mamy do czynienia. Na przestrzeni ostatnich dwóch miesięcy powstały skrzydła wraz z gondolami silników, chłodnicami, komorami podwozia głównego, klapami i lotkami. To dość duży krok do przodu, uszczupliła się przy tym zawartość teczki z elementami, które pozostały do końca budowy modelu. Po drodze spotkało mnie kilka niemiłych niespodzianek i problemów, które znacznie spowolniły prace nad modelem. Czasami jest tak, że na pozór niewielkie przeszkody powodują kryzys, wena ucieka i stają się one trudne do pokonania. Musiałem na chwilę odłożyć Messerschmitta i zająć się czymś innym. Taki to model odpoczynkowy. Zapraszam do zapoznania się z relacją z ostatnich dwóch miesięcy...tak wiem, ponad 70 zdjęć i dwie strony tekstu, krócej się nie dało.
A zatem od początku, szkielety skrzydeł. Jak to zazwyczaj w modelach z Kartonowego Arsenału, wielkie puzzle 3D, elementów koło setki. Dla niektórych przesada, moim zdaniem dobrze przemyślana konstrukcja, którą jednak poddałem swoim modyfikacjom. Polegają one na zlicowaniu większości umieszczonych poziomo elementów wypełniających przestrzeń pomiędzy wręgami i dźwigarami z dolnymi krawędziami wręg i dźwigarów oraz dorobienie drugiego zestawu tych elementów i wklejeniu ich w górnej części szkieletu. Dzięki temu powstaje swego rodzaju twarde podposzycie, a właściwe poszycie jest zabezpieczone przed zapadnięciem się. Przynajmniej teoretycznie.
 
 
Kolejnym etapem jest oczywiście dokładne wyszlifowanie szkieletu, ukształtowanie płatów poszycia i dopasowanie ich do szkieletu. Przy pomocy taśmy maskującej mocuję sobie poszycie bez kleju, dzięki czemu widzę, gdzie jeszcze trzeba przeszlifować szkielet albo poprawić formowanie poszycia. Krawędzie spływu są sfazowane (zeszlifowane pod ukosem) tak, żeby miejsce łączenia było maksymalnie cienkie. Charakterystyczną cechą niemieckich samolotów z tego okresu jest miejsce na lotki i klapy, tuż przed krawędzią spływu. Jest to dość wredne do uformowania, gdyż na stosunkowo wąskiej i długiej powierzchni trzeba zagiąć element na całej długości do wewnątrz i parę milimetrów dalej na zewnątrz.
  
 
Przed oklejeniem szkieletów poszyciem do środka wkleiłem w nie jeszcze fragmenty komór podwozia znajdujące się wewnątrz skrzydeł, chwyt powietrza oraz reflektor lądowania. Nie udało mi się dojść do tego jaki kolor powinna mieć jego osłona. Jedyne dwa egzemplarze Bf-110, które przetrwały do dziś mają tę osłonę żółtą. Czy tak było w oryginale, czy może nie są to oryginalne części, albo pożółkłe ze starości nie wiem. U mnie osłona jest przeźroczysta, reflektor w środku pomalowałem aluminiowym Vallejo, a żarówkę wykonałem z kuleczki kleju CR. Wspomnę jeszcze, że oznaczenia punktów mocowania dodatkowych zbiorników paliwa znajdują się tylko na jednym skrzydle (zbiorniki są dwa).
  
 
Etap budowy gondoli silnikowych najlepiej zobrazuje poniższe zdjęcie:
Tak, musiałem posunąć się do tak drastycznych środków jak szlifowanie szkieletu elektryczną szlifierką. Po sklejeniu tak precyzyjnie zaprojektowanej kabiny nie śmiałbym przypuszczać, że zastosuję w tym modelu takie metody. Nieświadomy czyhającej na mnie pułapki skleiłem od razu oba szkielety. Na pierwszy ogień poszło poszycie prawego silnika. Autorzy zalecają moją ulubioną metodę, czyli sklejenie skorupy i nałożenie jej na szkielet. Jak podaje instrukcja "Z cz. 105-105w budujemy szkielet silnika i lekko go szlifujemy". Zacząłem od papieru ściernego 180. Po wstępnym nadaniu wręgom kształtu okazało się, że lekko nie wystarczy. Szpara pomiędzy krawędziami poszycia, które miały się ze sobą spotkać i zamknąć osłonę wynosiła około 3 mm. Kolejne przymiarki poszycia wykazały, że trzeba chwycić coś grubszego, użyłem papieru 60-tki, potem różne pilniki, gąbki ścierne...cały czas starałem się zachować rowki przewidziane na paski łączące. Ostatecznie udało się dopasować poszycie dopiero po użyciu elektrycznej szlifierki zwanej potocznie dremelkiem. Z lewym silnikiem już się tak nie bawiłem, od początku uderzyłem z najcięższej broni. Z moich obserwacji wynika, że zwłaszcza górna część szkieletu musiała być mocno zebrana, co widać z resztą na zdjęciach. Wszelkie rowki na paski łączące po prostu zniknęły. W dolnej połowie pasowanie było znacznie lepsze. Podsumowując, szkielety silników były dużo za duże. Nie wiem w jakim stopniu wina leży po stronie użytych przeze mnie oryginalnych laserowych wręg - nie porównałem ich z tymi z arkuszy. Zaufałem im, bo jak do tej pory wszystko pasowało dobrze, przy skrzydłach wszystko pasowało idealnie.
 
 
W oryginale poszycie gondoli silnikowej posiada po obu stronach trójkątne przeszklenie, przez które od wewnętrznej strony (od strony kadłuba) widać trzy zegary, są to wskaźniki ciśnienia i temperatury oleju w silniku. W wycinance są one jedynie nadrukowane na poszyciu. Postanowiłem je wyciąć, i podkleić folią tak, żeby zrobić imitację przeszklenia.
 
Chłodnice oleju znajdujące się w dolnej części gondoli silnikowych były jak do tej pory najgorszym etapem budowy tego modelu. Począwszy od błędów w projekcie (źle naniesione miejsca w których powinny być wręgi - patrz zdjęcie poniżej), poprzez błędy popełnione przeze mnie (błędna interpretacja tego co autor miał na myśli), aż po szlifowanie bez końca tak, żeby dopasować poszycie do za dużego szkieletu, znowu przy użyciu najbardziej drastycznych środków. Te chłodnice zostały przeprojektowane w stosunku do poprzedniego opracowania. Fakt, ich kształt dość wiernie odwzorowuje rzeczywisty wygląd. Te ze starego wydania były mocno uproszczone i kanciaste, pozbawione zaokrąglonych krawędzi i wyobleń. Mam jednak wrażenie, że modyfikacje wprowadzane były na szybko. Musiałem naprawdę mocno kombinować, żeby coś z tego wyszło, a efekt jaki jest, każdy widzi - wymęczony karton. W pewnym momencie myślałem już nad kupnem nowego zestawu i zbudowaniem wszystkiego od nowa.
 
 
  
  
Komory podwozia były chyba jednym z bardziej "odpoczynkowych" etapów w ostatnim czasie. Rzeczą wartą wspomnienia jest to, że powycinałem otwory w konstrukcji wnętrza komór. Chłodnice cieczy chłodzącej sklejało się dobrze, ale mam wrażenie, że gdybym posłuchał instrukcji i wklejał we wnęki w skrzydłach gotowe podzespoły miałbym poważny problem. Wszystko pasowało tam bardzo ciasno. Warto dodać, że siatki chłodnic zostały inaczej rozrysowane w stosunku do poprzedniego wydania, moim zdaniem zmiany jak najbardziej na plus.
 
Poniżej siatki chłodnicy z poprzedniego (lewa) i z nowego wydania (prawa):
 
  
  
Rzutem na taśmę powstały lotki i klapy. Przy tych drugich zatrzymam się na chwilę, bo to ciekawa konstrukcja. Warto wspomnieć, że poprzedni projekt 110-tki od AH nie przewidywał oddzielnych klap. Ich dolna powierzchnia ma dość skomplikowany kształt - wybrzuszenie będące zakończeniem komory podwozia oraz wnękę dopasowaną do wylotu chłodnicy cieczy chłodzącej. Na wewnętrznej dolnej powierzchni klapy znajduje się wyznaczone miejsce, jakby pod kolejny element poszycia, który ani w wycinance, ani instrukcji nie istnieje. Zapomnieli o czymś?
 
  
  
  
I jeszcze rzut oka na całość, parę zdjęć pod światło. Lampki pozycyjne na końcówkach skrzydeł postanowiłem wykonać w standardzie. Nie znalazłem wiarygodnych zdjęć oryginału, więc zostawiłem jak jest. Kilka słów jeszcze o górnym poszyciu za gondolami silnikowymi (te garby na skrzydłach). Na pozór są to łatwe elementy, ale ich poprawne uformowanie wcale nie było proste. Było przy tym trochę gimnastyki i efekt nie jest najlepszy. Po obu stronach poszycie "garbu" nie spotkało się z linią, do której miało dojść na krawędzi spływu. Dodam, że obie gondole idealnie spasowały się z krawędzią natarcia, z czego wynika, że poszycie jest za krótkie o 1-1,5 mm (patrz pierwsze zdjęcie poniżej).
  
  
  
  
  
  
--
Pozdrawiam, Stachu
Samoloty z kartonu - mój blog modelarski
Samoloty z kartonu - Facebook
Caponowanie to jest dodawanie elementu baśniowego do modelarstwa.
|
regulamin forum
grafika i linki w postach
Projekt Grupowy:
Na tapecie:
-Heinz-Wolfgang-Schnaufer-WNr-720260-St-Trond-Belgium-1944-0A.jpg)
