Wakamij
Na Forum:
Relacje w toku - 3
Galerie - 4
|
Dzisiaj stałem się szczęśliwym posiadaczem obu modeli, o których teraz kilka słów.
Sd.Kfz. 250/3 GREIF (GPM Nr. 204). Sd.Kfz. 250/3 Leichte Funk Panzerwagen, to wóz łączności, wykorzystywany też jako pojazd dowodzenia. Model przedstawia pojazd używany przez gen. Erwina Rommla w Afryce północnej.
Najpierw kilka słów o stronie wizualnej modelu. Tradycyjnie już dla GPM-u model jest całkowicie „waloryzowany”. W tym konkretnym przypadku waloryzacja jest wyjątkowo wyrazista, co może zniechęcić wielbicieli „czystych” modeli. Dla nich na pewno rozsądną alternatywą będzie model transportera z Modelika. Ja jednak należę do wielbicieli waloryzacji, dlatego ten model bardzo mi się podoba. Pojazd ma naniesiony piaskowy kamuflaż na szarym podkładzie, natomiast wnętrze jest jednolicie szare. Tu od razu należy wspomnieć, że GPM poradził sobie wreszcie z problemami z wydrukiem. Tym razem wszystkie części wydrukowane są w całości, nic nie jest ucięte ani nie ma żadnych przebarwień. Nareszcie, a już się bałem, że niedoróbki powoli stają się standardem.
Ten niewielki model (19x8x10 cm) wydrukowany jest na 8 stronach A4, na bardzo dobrej jakości matowym papierze. Projekt umożliwia wykonanie modelu w wersji uproszczonej lub pełnej. Uproszczenia dotyczą przede wszystkim kół i kanistrów. Gdzie indziej, praktycznie nie ma wyboru.
Już na pierwszy rzut oka model robi niesamowite wrażenie – liczba drobnych, niesamowicie gęsto upakowanych części wręcz oszałamia. Porównałem ten model z moimi dość bogatymi zbiorami – Sd.Kfz. 250 wydaje się być najdokładniej opracowanym modelem pojazdu w historii polskiego modelarstwa kartonowego... W modelu można wykonać kompletne wnętrze przedziału bojowego jak również wnętrze przedziału napędowego, wraz z bardzo dokładną makietą silnika. Wszystkie zawiasy można wykonać jako ruchome, co pozwala na wyjątkowo efektowne zaprezentowanie wnętrza. W wycinance znajduje się sporo dodatkowego wyposażenia: kanistry, broń, hełmy. Pewnym mankamentem jest umieszczenie szablonów do wykonania części z drutu wśród części – można je uszkodzić lub nawet zniszczyć podczas wycinanie części. Generalnie, największą (i chyba jedyną) wadą modelu jest niesamowita gęstość upakowania elementów.
Do modelu można dokupić zestaw elementów fototrawionych (2 blaszki)
Instrukcja, tradycyjnie dla GPM, składa się z symbolicznego opisu, wzbogaconego o 4 strony perspektywicznych rysunków w formacie A4, plan generalny i 7 kolorowych zdjęć.
Reasumując, doskonały, świetnie prezentujący się model, jednak przeznaczony tylko dla modelarzy zaawansowanych lub samobójców.
Sd.Kfz. 251/1 Ausf C (GPM nr 205). Model przedstawia podstawową wersję transportera, przeznaczona do przewozu żołnierzy.
Podobnie jak w przypadku mniejszego „braciszka” Sd.Kfz 250, transporter wydany został w kamuflaży afrykańskim, czyli jest jednolicie piaskowy. Waloryzacja bardzo przypomina tą z Panzer III, czyli pod kolorem piaskowym prześwituje kolor Panzergrau. Wnętrze transportera jest piaskowe. Również i ten model wolny jest od wad wydruku.
Model (22x8x9 cm) rozrysowany jest na 8 stronach A4, instrukcja zajmuje 6 stron (1 strona opisu, plan generalny i 4 strony rysunków perspektywicznych), dodane są kolorowe zdjęcia.
Model jest sporo prostszy od Sd.Kfz. 250 – jest znacznie mniej drobnych części, jednak w żaden sposób nie wpływa to na ogólnie bardzo pozytywne wrażenie – w końcu punktem odniesienia do porównania był obłędny GREIF... Również i tu można sobie uprościć pracę, pomijając liczne elementy waloryzujące. Model posiada pełne wnętrze, makietę silnika, wszystkie zawiasy można wykonać jako ruchome.
To, że model jest prostszy od opisywanego wyżej wcale nie znaczy, że jest mniej pracochłonny – wręcz przeciwnie! Szczególnym przykładem są tu gąsienice – wycięcie wszystkich elementów, ich retusz i montaż już na oko wygląda na tak pracochłonne, jak w Panterze Halińskiego, gdzie ogniwa były przecież ruchome... Tym razem nie ma do niego elementów fototrawionych – trochę szkoda.
Model bardzo dobry, tradycyjnie już przeznaczony dla zaawansowanych, ale zaprojektowany bez zbędnej przesady i „wodotrysków”. Gorąco polecam.
I jeszcze kilka słów na temat Jagdtigera z GPM – wbrew obiegowym opiniom, model nie ma pełnego wnętrza, a jedynie bardzo ubogą imitację silnika (we wnęce) i uproszczony przedział uzbrojenia – brak niestety przedziału kierowania. Poza tym, podwozie zostało dokładnie skopiowane z wcześniejszego Tygrysa Królewskiego, dotyczy to również niezbyt dokładnie opracowanych gąsienic – niestety są to paski, a nie pojedyncze ogniwa – wielka szkoda. Mimo to, model warty polecenia. Jak skończę Ol49 biorę się właśnie za ten model (a Pietropawłowsk rdzewieje w stoczni...)
Pozdrawiam,
Wakamij
|
regulamin forum
grafika i linki w postach
Projekt Grupowy:
Na tapecie: