Akra
Na Forum: Relacje w toku - 2 Relacje z galerią - 5
- 2
|
Dziadek Staszek jest jednym z moich najbardziej ulubionych bohaterów :-)
SAMOLOT JEDYNY W SWOIM RODZAJU
An-14 był dwusilnikowym lekkim transportowcem użytkowym STOL zaprojektowanym i zbudowanym w Związku Radzieckim. Po raz pierwszy wszedł do produkcji w 1965 r., a następnie do służby rok później. An-14 miał być niezwykle prostym samolotem do budowy, konserwacji i latania. Napędzany dwoma 9-cylindrowymi silnikami gwiazdowymi o mocy 300 KM, samolot został zaprojektowany tak, aby docierać do prymitywnych miejsc z dwiema załogami i siedmioma pasażerami lub 600 kg ładunku.
An-14 miał zastąpić An-2, samolot o mocno nienowoczesnym wyglądzie, który jednak doskonale sprawdził się w wielu krajach świata.
Liczby mówią same za siebie. Łącznie zbudowano ponad 18.000 samolotów An-2, a wiele z nich lata do dziś. Interesujące, że Chińczycy przekształcają liczne zachowane egzemplarze An-2 w bezzałogowe drony transportowe, aby mogły być nadal używane!
Dla porównania, zbudowano tylko 332 An-14. Nie był to zły samolot, ale jednak An-2 miał więcej zalet. Wierząc jednakże w możliwości An-14, Antonow postanowił wyposażyć go w podwozie na poduszce powietrznej. Dlaczego nie?
Koła podwozia zastąpiono trzema poduszkami powietrznymi, które umożliwiały lądowanie na różnego rodzaju nawierzchniach.
W rzeczywistości Rosjanie zajmowali się taką koncepcją już od 1941 roku, ale teraz Antonow chciał sprawdzić, czy jest ona wykonalna.
An-714 wzbił się po raz pierwszy w powietrze w październiku 1970 roku. Pomysł jednak nie wypalił, prawdopodobnie dlatego, że podmuch z trzech poduszek wyrzucał mnóstwo śmieci, które zatykały wloty silników. Samolot przeszedł kilka testów, ale najwyraźniej nie był tym, czego oczekiwano.
Niezrażony Antonow wrócił do deski kreślarskiej, i zaprojektował An-14Sh.
Dzięki temu projektowi nie było już zabawy z kilkoma poduszkami. Nowy samolot miał jedną olbrzymią poduszkę powietrzną – właściwie był to poduszkowiec zamontowany pod samolotem jako podwozie. Pierwszy lot odbył się w styczniu 1983 roku.
Nietypowe podwozie działało! Kolejne testy trwały przez kilka lat. Wprowadzono różne poprawki i modyfikacje, aby poprawić parametry lądowania.
Okazało się, że poduszkowe podwozie działa do szybkości około 110 km/godz. Piloci testowi regularnie zgłaszali, że trzeba naprawdę bardzo dobrze wiedzieć, jak obsługiwać samolot na ziemi.
Główny problem polegał na tym, że nowy system zasadniczo zajmował całą ładowność samolotu. Można było zabrać tylko symboliczny ładunek, a podwozie kolidowało z aerodynamiką samolotu – co nie jest zbyt zaskakujące.
Testy trwały do 1986 roku, kiedy to projekt został porzucony.
KIEDYŚ TO BYŁO DOSYĆ POPULARNE ZAJĘCIE
Nowy Jork, Times Square ok.roku 1900. Sprzątacze końskich „jabłek” mieli zajęcie non-stop. Dla własnego bezpieczeństwa nosili białe, rzucające się w oczy ubranie.
W JAKICH WARUNKACH ŚPI ZAŁOGA ATOMOWEGO OKRĘTU PODWODNEGO?
Na przykładzie amerykańskiego okrętu typu Virginia:
Identycznie wyglądają dwie kabiny: dowódcy okrętu, oraz „kapitana w oczekiwaniu” (Captain in waiting).
Ten drugi został wyznaczony do przejęcia po rejsie okrętu od obecnego dowódcy. Jego obecność jako przyszłego kapitana, pozwala mu na dokładne zapoznanie się z okrętem i załogą.
Dwuosobowa kabina oficerów Pierwszego i Drugiego. Po lewej trzy ekrany, stale wyświetlające parametry systemu sterowania, pracy silników, kursu itp. Dosyć paskudne kłaść się spać ze stale świecącymi ekranami.
Przedział załogowy.
*
Rosenberg wzywa swojego księgowego, Cukermana.
Panie Cukerman, ja pana ostrzegam!
Nic nie mówiłem, chociaż od piętnastu lat pan podkradasz pieniędze z kasy.
Nic nie mówiłem, chociaż o firmowych sekretach od dziesięciu lat opowiadasz pan naszej konkurencji Goldbergowi.
Nic nie mówiłem, chociaż od pięciu lat pan sypiasz z moją żoną.
Ale teraz, panie Cukerman, pan zrobiłeś dziecko mojej córce Róży.
Panie Cukerman, ja pana ostrzegam, ja mogę stracić cierpliwość!!
--
Post zmieniony (29-10-24 08:21)
|