Ryszard
Na Forum:
Relacje w toku - 20
Galerie - 33
W Rupieciarni:
Do poprawienia - 20
 - 9
|
Niezwykła, ciekawa konstrukcja tak jak "Czerychpłan S.Z. 2 (WZ-IV) warta zaprojektowania i budowy modelu.
     
„Tripłan (Trimonoplan)” Bezobrazowa
Rosjanin Aleksander Aleksandrowicz Bezobrazow młody entuzjasta awiacji powziął w 1913 r. zamiar zbudowania samolotu własnego projektu. Miał to być jednoosobowy trójpłatowiec, który pomimo braku statecznika poziomego winien być stabilny w powietrzu.
Pomysł był tak niezwykły, że pierwszy, wstępny rysunek spotkał się ze sceptycyzmem środowiska lotniczego. Profesjonaliści byli zdezorientowani „trójpłatowcem bez ogona” jak i wiekiem wynalazcy, który nie posiadał odpowiedniego wykształcenia i doświadczenia. Niektórzy interpretowali jego nazwisko jako "bez wykształcenia".
W lutym 1914 r. Bezobrazow pokazał swój projekt włoskiemu mechanikowi lotniczemu zakładów Savoia, pilotowi Francesco E. Mosca, który „szukając szczęścia” przybył w 1912 r. do Rosji. Został on stałym współpracownikiem Bezobrazowa i wykonał znaczącą część prac projektowych oraz uczestniczył w budowie „tripłana”.
Bezobrazow widział konstrukcję jako jednomiejscowy samolot myśliwski, Mosca natomiast uważał, że ma to być wyłącznie samolot eksperymentalny.
Budowę Bezobrazow rozpoczął wiosną 1914 r. z własnych środków finansowych w wydzierżawionych warsztatach na obrzeżach lotniska Chodynka w Moskwie.
Latem 1914 r. po wybuchu I WŚ praporszczik (chorąży) armii rosyjskiej Bezobrazow został zmobilizowany i dalsze prace odbywały się już bez jego udziału.
Po ukończeniu budowy, 2 października 1914 r. dokonano pierwszego oblotu. Samolot pilotował F.E. Mosca.
Ku zaskoczeniu większości pilotów lot wypadł pomyślnie. Wiał silny wiatr czołowy, samolot „sam rwał się do lotu” i po około 50 – 70 m(60 m wg innych źródeł) był już w powietrzu.
Mosca wykonał trzy okręgi nad polem wzlotów na wysokości ok. 100 m (200 -250 m) w czasie 10 minut.
Lot przeprowadzono z ładunkiem ok. 85 kg, średnia prędkość wynosiła ok. 100 km/godz., dobieg przy lądowaniu ok. 70 - 80 m .
Inspektor wojskowy sztabs-kpt.( stopień pośredni między por. a kpt.) Bystritskij obecny podczas testu, poinformował Wielkiego Księcia Aleksandra Michajłowicza:
„Wzlot dokonany w obecności gubernatora Moskwy generała hrabiego Murawiewa, miał miejsce niecały tydzień temu w godzinach zajęć szkolnych [w Moskiewskiej Szkole Lotniczej] dlatego ja i wielu pilotów wojskowych go obserwowało”.
Określił on samolot jako zasługujący na uwagę lecz mało przydatny do celów wojskowych.
7 października 1914 r. gubernator wysłał telegram do Dowództwa Lotnictwa :
„Dzisiaj [2 października] w Moskwie natychmiast po zakończeniu budowy bez uprzednich doświadczeń odbył się pierwszy test nowego trimonoplana projektu praporszczika A.A.Bezobrazowa zakończony sukcesem”.
Dalej stwierdził, że Bezobrazow - „może w najkrótszym czasie zorganizować duży warsztat nie tylko do budowy własnego typu [samolotu], ale także o podobnych systemach”.
Departament Wojny powiadomił Sztab Stawki (Naczelne Dowództwo) : "[byłoby] wysoce pożądane, aby zapewnić pomoc Bezobrazowowi w celu natychmiastowej budowy nowego aparatu, która mogłaby odbyć się w krótkim czasie i aparat może wejść na wyposażenie armii już wiosną [1915 r.]”. Do realizacji tego zamysłu jednak nie doszło.
W grudniu 1914 r. Biezobrazow po ciężkim ranieniu na froncie został odesłany na tyły i po zaleczeniu ran prowadził dalsze prace nad „tripłanem”.
Czynił starania by zdobyć fundusze niezbędne na kontynuowanie doświadczeń z samolotem.
„Tripłana” po pierwszych lotach przewieziono na teren Szkoły Lotniczej w Sewastopolu gdzie były korzystniejsze warunki atmosferyczne dla doświadczeń.
Prace i loty prowadził E. Mosca. W styczniu 1915 r. Bezobrazow przybył na Krym i już sam bez Mosca, do drugiej połowy roku modyfikował i udoskonalał samolot.
W czerwcu 1916 r. aeroplan przewieziono ponownie do Moskwy na lotnisko Chodynka. W lipcu 1916 r. samolot pilotował m.in. Antoni Ernest Mroczkowski - Polak w służbie Imperialnego Lotnictwa Rosji, który za oblatanie „tripłana” otrzymał złoty zegarek z brylantami.
6 sierpnia 1916 r. pilot por. Iwan A. Orłow podczas startu doznał awarii – pękła oś podwozia, samolot skapotował i uległ rozbiciu. Został wyremontowany w lutym 1917 r. lecz kolejnych prób nie dokonywano.
Ostatnie informacje o samolocie datowane są na 28 maja 1917 r. Pod tą datą „tripłan” figuruje w wykazie wyposażenia, wśród samolotów bojowych 7 IAO ( Istrieblitielnyj Awiaotriad – Esk. Myśliwska). Użytkowany był przez pewien czas do lotów treningowych a latał na nim głównie por. I.A.Orłow.
Dalsze losy „tripłana” nie są znane.
„Tripłan” Bezobrazowa był jednomiejscowym trójpłatowcem o oryginalnym układzie schodkowym płatów.
Właściwie był to dwupłat w układzie tandem. Pierwszy – górny płat był wysunięty daleko do przodu poza kadłub, środkowy w centralnym położeniu a trzeci – dolny ustawiony prawie w sekcji ogonowej.
Samolot nie posiadał statecznika poziomego. Układ skrzydeł, według konstruktora, miał zapewnić znaczny udźwig, zmniejszony opór czołowy, dużą stabilność i manewrowość w locie w zakresie wszystkich prędkości oraz małą widoczność samolotu z ziemi na tle nieba.
Jednocześnie pilot miał całkiem dobrą widoczność do przodu i w dół.
Szerokość każdego z trzech płatów na rozpiętości do lotek wynosiła tylko 0,5 m, końcówki o kształcie prawie trójkątnym miały profil o cienkiej krawędzi natarcia.
Wszystkie skrzydła posiadały lotki a ostatni – dolny płat był właściwie statecznikiem poziomym i posiadał dwie oddzielne powierzchnie sterowe pełniące rolę steru wysokości.
Pierwotnie projekt przewidywał montaż silnika gwiazdowego z długim wałem napędowym łączącym go ze śmigłem, co umożliwiało obudowę silnika i uzyskanie wrzecionowatego o czystych liniach przodu kadłuba.
Kokpit miał być na linii kadłuba (wtopiony w kadłub - równo z nim) bez oświetlenia elektrycznego. Widoczność pilotowi miał zapewniać peryskop i okna z boków i góry kadłuba (podobnie jak później w samolocie Ch.Lindebergha „Spirit of St.Louis"). Zrealizowanie tego projektu okazało się być dość skomplikowane w warunkach polowych i ostatecznie samolot miał konwencjonalny przód i kokpit.
Bezobrazow żałował, że nie może zrealizować konstrukcji z opływowym kadłubem ale Mosca uzmysłowił mu, że w polowych warunkach wykonanie skorupowego, klejonego kadłuba typu „monocoque” jest nierealne.
Początkowo napęd stanowił silnik Anzani (60 KM), później Gnome-Rhone (80 KM).
Samolot Bezobrazowa był jednym z sześciu różnych trójpłatów zbudowanych w Rosji, który odbył pomyślne loty. Nie był produkowany seryjnie.
KONSTRUKCJA
Kadłub – kratownica drewniana wykrzyżowana cięgnami z drutu stalowego. Przednia
kratownica do kokpitu – metalowa.
Pokrycie kadłuba – sklejka (przód – dół/góra, boki) i płótno lniane. Przednia część kadłuba (sklejkowa) – kryta płótnem
Osłona silnika – polerowana blacha aluminiowa.
Dwie płaszczyzny blachy (malowane ) po bokach z przodu kadłuba
Za silnikiem w kadłubie - zbiornik paliwa i oleju.
Płaty – konstrukcja drewniana, dwudźwigarowe o takim samym obrysie (kształt litery „M”) i profilach.
Każdy płat składał się z dwóch oddzielnych skrzydeł łączonych ze sobą w osi symetrii. Wszystkie skrzydła posiadły lotki.
Ostatni płat (dolny) prócz lotek miał dwie powierzchnie ruchome – pełniące rolę sterów poziomu.
Od krawędzi natarcia na długości od lotki do lotki wszystkie płaty były zaopatrzone w krzywizny kończące się na krawędzi spływu wzorem na kształt ptasich skrzydeł. Taki sam obrys posiadały krawędzie spływu lotek i dwóch powierzchni sterowych ostatniego – dolnego płata.
Układ płatów miał niską komorę.
Piramidka – stelaż z czterech rurek stalowych o przekroju spłaszczonego koła.
Łączniki (podpory) płatów - rury żelazne o okrągłym przekroju i zakończone wąsami (płozami) podpierającymi ostatni - dolny płat o ziemię.
Podwozie - dwa stelaże (lekko wygięte ). Koła szprychowe, kryte płóciennymi deklami, amortyzowane sznurami gumowymi.
Samolot nie posiadał namalowanych znaków przynależności państwowej i był w naturalnym kolorze płótna lnianego.
Dane techniczne:
Typ – eksperymentalny samolot (w założeniu myśliwski)
Załoga – 1 os.
Uzbr. - brak
Napęd – silnik 9 cylindrowy, chłodzony powietrzem Gnome – Rhone 80 KM
Rozpiętość –13,30 m (13 m wg innych źródeł)
Pow.nośna skrzydeł –ok. 20 m2 (17 m2)
Długość całk. - 6,83 m (6,9 m) m
Długość kadłuba – 5,75 m (5,8 m)
Masa startowa maks. – 547 kg (550 kg)
Masa własna -388 kg (400 kg)
Prędkość maks. (przy ziemi) -100 km/godz.
Pułap praktyczny – pow.1000 m (2000 m)
Paliwo - 70 kg
Czas lotu - 2 godz.
Rozbieg - 60-70 m
Dobieg – 70-80 m
Obc. jdn. skrzydła – 32,2 kg/m2 (32,4 kg/m2)
Obc.mocy silnika – 6,9 kg/KM (6,85 kg/KM)
     
Zdjęcia modelu znalezione w sieci:
   
Post zmieniony (29-09-17 08:39)
|
regulamin forum
grafika i linki w postach
