LOTNICTWO   
Regulamin i rejestracja regulamin forum  jak wstawiac grafike, linki itp do wiadomosci grafika i linki w postach

Tematyka lotnicza, konstrukcje lotnicze, literatura, historia, dokumentacja, linki do ciekawych stron, dyskusje o wyzszosci Bf nad Spitfire lub odwrotnie...

Uwaga! W tym dziale NIE WPISUJEMY postow "kartonowych".


 Działy  |  Tematy/Start  |  Nowy temat  |  Przejdź do wątku  |  Szukaj  |  Widok rozszerzony (50 postów/stronę)  |  Zaloguj się   Nowszy wątek  |  Starszy wątek 
 Strona 1 z 1 
26-11-16 21:25  [H] SZYBOWCE BRACI WRIGHT
Ryszard 



Na Forum:
Relacje w toku - 20
Galerie - 33


W Rupieciarni:
Do poprawienia - 20


 - 9

Pozwalam sobie zamieścić trochę informacji zebranych podczas szukania materiałów źródłowych do projektu i budowy jednego z szybowców braci Wright.


Wilbur (1867-1912) i Orville (1871-1948)

Bracia już od wczesnych, chłopięcych lat interesowali się aeronautyką. Być może wiązało się to z „latającym śmigiełkiem” – zabawką, którą otrzymali od ojca.



W wieku dojrzałym postawili sobie za cel zbudowanie latającego aparatu cięższego od powietrza.
Potrzebne fundusze zapewniła im wpierw własna drukarnia gdzie świadczyli standardowe usługi drukarskie oraz redagowali i publikowali dwa lokalne pisma. Budowali również własnej konstrukcji prasy drukarskie chętnie kupowane przez innych drukarzy, oraz otworzony w 1892 r. sklep w Dayton (Ohio), w którym sprzedawali i reperowali rowery. W 1896 r. założyli warsztat „Wright Cycle Company” i sami rozpoczęli produkować rowery na małą skalę.


Warsztat rowerowy braci Wright i jeden z pięciu zachowanych oryginalnych rowerów – model „St.Clair” z 1898 r.

W 1899 r. wysłali do Smithsonian Institution w Waszyngtonie list z prośbą o wykaz dostępnej literatury związanej z awiacją. Rok później nawiązali korespondencję z Octave Chanute’m autorem prac z teorii aeronautyki i od 1896 r. konstruktorem szybowców.
Swój plan budowy maszyny cięższej od powietrza postanowili wpierw zacząć od zaprojektowania, zbudowania latawca, później szybowców by nabyć niezbędne doświadczenia.
I tak w okresie 1899 do 1902 r. zbudowali:
- latawiec (1899 r.)
-szybowiec Nr. 1 (1900 r.)
- szybowiec Nr. 2 (1901 r.)
- szybowiec Nr. 3 (1902 r.)

LATAWIEC (1899 r.)

Pierwszą konstrukcją był mały dwupłatowy latawiec. Wilbur testował go w lipcu 1899 r. w Dayton (Ohio).


Replika latawca

Celem było sprawdzenie koncepcji budowy skrzydeł i sposobu sterowania – zmiany kierunku lotu za pomocą skręcania (wychyleń) krawędzi natarcia końcówek płatów. Ponieważ skrzydła musiały być elastyczne, rozpórki nie mogły być zamocowane na sztywno lecz połączone zawiasowo.
Zbudowali kilka latawców by metodą prób i błędów określić jak najbardziej właściwy profil płatów. Pokrycie płócienne by nie przepuszczało powietrza pokryte zostało politurą z szelaku.
Latawiec został spalony w 1905 r. w trakcie porządków w warsztacie.
Konstrukcja: dwupłat bezogonowy z pionowymi rozpórkami, usztywniony drucianymi naciągami o kratownicy z belek sosnowych, kryty płótnem.
Rozpiętość : 1,8 m (1,5 m ?)
Cięciwa – 0,46 m
Długość (prawdopodobnie) – 0,91 m (1,22 m ?)
Waga (prawdopodobnie) – 1,4 kg (1,8 kg ?)
Latawiec miał cztery linki sterujące z dwoma drążkami zamocowane w rogach krawędzi natarcia skrzydeł.


System sterowania (rys. Wilbura z 1912 r.)

SZYBOWIEC Nr. 1 (1900 r.)

Kolejnym był pierwszy ich szybowiec, na którym mógł latać człowiek.


Pierwszy lot – bezzałogowy latawiec

Replika szybowca Nr. 1

Zastosowano w nim po raz pierwszy nowatorski ruchomy ster poziomy i szybowiec miał możliwość zmiany kierunku lotu.
Do tej pory poprzednicy – awiatorzy manewrowali lotniami balansując własnym ciałem co było trudne i nieskuteczne. Budowa została oparta na dwupłatowym szybowcu Octave Chanute’a z 1896 r. a płaty i profile na pracach z aerodynamiki Otto Lilienthala.
W odróżnieniu od konstrukcji Percy S. Pilchera, O. Chanute’a i O. Lilienthalla pilot nie wisiał pod szybowcem lecz w nim leżał co wydatnie zmniejszyło opór czołowy.

Pierwszego bezzałogowego lotu (latawiec na uwięzi) dokonano 5 października 1900 r. niedaleko Kitty Hawk (Północna Karolina) na wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego, dokąd bracia przeprowadzili się w 1900 r. gdzie ze względu na silne wiatry wiejące w okolicy i ukształtowanie terenu były dobre warunki do testów. Średnia prędkość wiatrów wynosiła tam 20 km/godz.

W kolejnym locie Wilbur pilotował szybowiec jednakże jeszcze na uwięzi - liny obsługiwało dwóch pomocników. Pomimo wyraźnego zmniejszenia oporu samodzielne loty z pilotem udawały się tylko przy starcie z wniesień przy silnym wietrze i trwały do 2 minut i na odległość ok.70 m.
Udźwig był niewystarczający i dla bezpieczeństwa po kilku lotach dalsze przeprowadzano jako bezzałogowy latawiec na uwięzi. Potwierdziły one ogólną koncepcję budowy i bracia nabyli doświadczenia w sterowaniu.
23 października 1900 r. szybowiec uległ zniszczeniu w wyniku silnej burzy i został porzucony.
Podobno na pokrycie użyto takiego samego materiału z jakiego pani Tate (żona jednego z pomocników braci) uszyła sukienkę dla córki.
Rozp.- 5, 2 m
Masa własna – 22 kg

SZYBOWIEC Nr. 2 (1901 r.)

Drugi eksperymentalny szybowiec miał konstrukcję podobną do pierwszego lecz zwiększona została rozpiętość płatów.



Testy przeprowadzono 27 lipca 1901 r. nad Kill Devil Hills w okolicy Kitty Hawk.
Po próbach na uwięzi do 17 sierpnia wykonano ok. 100 swobodnych lotów z pilotem osiągając maksymalna odległość 118 m.
Rozp. – 6,7 m
Długość – 4,3 m
Cięciwa – 2,1 m
Pow. nośna – 26,9 m2
Pow. nośna statecznika – 1,7 m2
Masa własna – 44,5 kg
Pod wpływem ciężaru pilota wyginały się płaty a odchylenia końcówek skrzydeł były zbyt małe i czasami zdarzało się, że szybowiec skręcał w odwrotnym kierunku od zamierzonego.
Szopa –warsztat, w którym przechowywano szybowiec został zniszczony podczas huraganowych wiatrów. Z szybowca pozostały jedynie nie połamane słupki, które zostały użyte do budowy następnego w 1902 r.

Loty (ślizgi) zakończyły się sukcesem lecz bracia stwierdzili wiele problemów konstrukcyjnych dotyczących oporu czołowego i siły nośnej.
Zdobyli wiele doświadczeń lecz największym ich problemem było określenie właściwego kształtu płatów i profilu co miało fundamentalne znaczenie jeśli chodzi o udźwig. Podejrzewali, że tabele aerodynamiczne Lilienthala, z których korzystali zawierają nieścisłości, pomimo, że do swojej śmierci w 1896 r. zbudował on 16 szybowców, wykonał tysiące lotów i nikt nie kwestionował jego prac naukowych i osiągnięć.
Nie wiedzieli jak poprawić właściwości lotne szybowca. Rozumowali, że jeżeli rozpoczną budowę kolejnego – trzeciego, to jego osiągi będą wielką niewiadomą.
Przy budowie i próbach jednej konstrukcji rocznie zdawali sobie sprawę, że minie dobrych kilka lat nim osiągną sukces i nawet wtedy nie będzie wiadome czy akurat ten jest najlepszą konstrukcją.

Zadecydowali by oprzeć się na własnych badaniach i w tym celu jesienią 1901 r. w Dayton zaprojektowali i zbudowali mały tunel aerodynamiczny i dwa przyrządy do pomiaru współczynnika siły nośnej oraz pomiaru obciążeń.
Na przełomie 1901/1902 r. przetestowali w nim ponad 200 różnych profili skrzydeł. Profile były wykonane z blachy stalowej a zgrubienia krawędzi natarcia z wosku. Po selekcji zostało ich 57 z których postanowili wybrać najlepszy.


Replika tunelu aerodynamicznego

Stalowe profile płata i 57 wybranych profili

Wzorując się konstrukcji szybowca braci Wright Nr. 2 w 1909 r. Jerzy Rudlicki zbudował szybowiec „Rudlicki Nr. 2”



SZYBOWIEC Nr. 3 (1902 r.)

W swoim trzecim szybowcu zbudowanym na przełomie 1901/1902 r. uwzględnili wnioski z prób tunelowych.
Szybowiec posiadał usterzenie pionowe - dwie równoległe, nieruchome płaszczyzny.



Pierwszy lot miał miejsce 19 września 1902 r.
Podwójny, nieruchomy ster poprawił znacznie właściwości lotne ale kilka razy zdarzyło się, że pilot nie był w stanie opanować kręcenia się szybowca i zderzył się z ziemią. Problem ten bracia rozwiązali montując pojedynczy, ruchomy ster kierunku.



Replika szybowca Nr. 3

Na takim szybowcu do listopada 1903 r. dokonali od 700 do 1000 lotów (wg szacunku braci, którzy nie prowadzili szczegółowej dokumentacji). Najdłuższy na odległość ok. 190 m i trwający prawie pół minuty.
Po udanych lotach szybowiec magazynowany był w zabudowaniach warsztatu i gdy bracia w 1908 r. ponownie przybyli do Kitty Hawk zastali magazyn wraz z szybowcem zniszczony przez huragany.

Szybowiec potwierdził swoją dobrą sterowność i stał się dla braci bazą do konstrukcji z własnym napędem – słynnego samolotu „Flyer”, który 17 grudnia 1903 r. wykonał swoje trzy sterowane loty.
Rozp. –9,8 m (10 m)
Pow.nośna –28,3 m 2 (30,5 m)
Długośc – 4,9 m
Wysokość – 4,9 m
Masa własna – 53 kg

SZYBOWIEC (1911 r.)

W maju 1911 r. zniszczony szybowiec Nr. 3 został odbudowany i zmodyfikowany przez zmianę usterzenia i pozycji pilota z leżącej na siedzącą.



Rozp. – 9,8 m
Długość – 6,5 m
Pow.nośna – 28 m2
Masa własna – 53 kg

24 października 1911 r. nad wydmami Kitty Hawk Orville dokonał rekordowego lotu przy wietrze 65 km/godz. trwającego 9 minut i 45 sekund.
Pobity został czas lotu z 1903 r. na szybowcu Nr. 2 (1 minuta 12 sekund).
Lot ten uznany został przez FAI (Międzynarodową Federację Lotniczą) za światowy rekord długotrwałości lotu bezsilnikowego i przetrwał do 1921 r.

Bracia Wright założyli własną firmę produkującą samoloty. Zbudowali w Dayton fabrykę, lotnisko i założyli szkołę pilotażu.
Po śmierci Orville’a w 1912 r. Wilbur poprowadził firmę samodzielnie do 1915 r.
W czasie I WŚ pracował dla spółki Dayton Wright jako specjalista konsultant - projektował samoloty na zamówienia z zagranicy i brał udział w konstrukcji bomby lotniczej.

Post zmieniony (27-11-16 10:21)

 
30-11-16 20:32  Odp: [H] SZYBOWCE BRACI WRIGHT
killy9999 



Na Forum:
Relacje z galerią - 14
Galerie - 1


 - 9

Bardzo ciekawa lektura. Fajnie że chciało ci się to spisać.

--
Ukończone: Bristol Beaufighter TF Mk.X, Hawker Tempest Mk. V, CR.714 C1 Cyclone, F4F Wildcat, Hawker Hurricane Mk I, DH-82A Tiger Moth, Curtiss Tomahawk Mk. IIB, P-38H Lightning, P-47 D-11 Thunderbolt, A-10 Thunderbolt II, Su-47 Berkut, PW-5 Smyk, Bachem Ba 349 Natter, M5A1 Stuart VI, U-boot Seehund

 
30-11-16 21:55  Odp: [H] SZYBOWCE BRACI WRIGHT
Ryszard 



Na Forum:
Relacje w toku - 20
Galerie - 33


W Rupieciarni:
Do poprawienia - 20


 - 9

Killy - jak wchodzę w temat tzn. przymierzam się do budowy modelu to staram się dowiedzieć jak najwięcej nie tylko o samej konstrukcji, jej historii powstania, eksploatacji itd. ale i o postaciach z nią związanych.
Każdy model ma własnie taki mniej więcej kilkustronicowy załącznik.

 Tematy/Start  |  Wyświetlaj drzewo   Nowszy wątek  |  Starszy wątek 
 Strona 1 z 1Strony:  1 

 Działy  |  Chcesz sie zalogowac? Zarejestruj się 
 Logowanie
Wpisz Login:
Wpisz Hasło:
Pamiętaj:
   
 Zapomniałeś swoje hasło?
Wpisz swój adres e-mail lub login, a nowe hasło zostanie wysłane na adres e-mail zapisany w Twoim profilu.


© konradus 2001-2024