Sven
Na Forum:
Relacje w toku - 8
Relacje z galerią - 2
Galerie - 6
 - 3
|
Z komisji sejmowej 26.10.17:
Sekretarz stanu w MON Bartosz Kownacki:
Proponuję kilka słów wstępu z mojej strony. Później postaram się przekazać prawo do wypowiedzi, począwszy od przedstawicieli Polskiej Grupy Zbrojeniowej, pana prezesa Wojnicza czy też pana prezesa Konefała, którzy pokażą, jak z naszego punktu widzenia wygląda kwestia związana z konsolidacją i restrukturyzacją przemysłu stoczniowego jako całości, która jest w rękach skarbu państwa. Chciałbym, żeby później wypowiedział się też przedstawiciel Inspektoratu Wsparcia ze wskazaniem, jakie są planowane kontrakty w roku 2018 i roku 2019, jak również ze wskazaniem tego, co miało miejsce od jesieni roku 2015. Chciałbym, żeby analogicznie informację tę przedstawił także Inspektorat Uzbrojenia. Są to dwie jednostki w Ministerstwie Obrony Narodowej, które zlecają zamówienia polskim stoczniom. Odnośnie do danych finansowych – w trakcie wypowiedzi pana prezesa Konefała, oczywiście w tym zakresie, w którym można powiedzieć, zostaną przedstawione informacje finansowe. Informacje, które są dostępne w sprawozdaniach rocznych w odpowiednich terminach, czy to za rok 2016, czy odpowiednio za rok 2017, także będą przedstawione. Cząstkowe informacje, które są do września lub do października, w zakresie, w jakim możemy, również będziemy państwu przedstawiali. Jeżeli chodzi o inne dane finansowe, jak powiedziałem, Inspektorat Wsparcia i Inspektorat Uzbrojenia przedstawią pewne dane. Trzeba też mieć świadomość, że nie jesteśmy w stanie i nie możemy, ponieważ byłoby to naruszenie interesów skarbu państwa, przedstawić precyzyjnych danych co do wysokości, wartości kontraktów, które mamy zamiar zrealizować na przykład na okręt podwodny typu Orka czy na okręty nawodne. Oznaczałoby to, że nasi potencjalni partnerzy i ich partnerzy, konsorcjanci, znają nasze warunki. Czegoś takiego nigdy w Polsce nie było. Oczywiście nie możemy tego zrobić. Ze wstępnych informacji chciałbym tylko podkreślić, że w latach 2015–2017 na marynarkę wojenną wydaliśmy 786,53 mln zł. Nie wliczam kontynuacji działań dotyczących okrętu „Kormoran”, dlatego że było to jeszcze zamówienie realizowane za naszych poprzedników. Jest to dodatkowa kwota 154 mln zł. Duża, przeważająca część z tego była zakontraktowana w spółkach skarbu państwa, gdyż była to kwota 590 mln zł. W sektorze prywatnym była kwota mniejsza niż 200 mln zł. Na kwotę w sektorze prywatnym składa się m.in. sprawa słynnych holowników. Jest to kwota, która rzeczywiście pozwala funkcjonować stoczniom. Jest też tak, że w najbliższych latach zamierzamy skierować jeszcze większe zamówienia, na dużo większe kwoty. Także na dużo szerszą skalę aniżeli nasi poprzednicy korzystamy z podstawowego interesu bezpieczeństwa państwa, a więc z wyłączenia z Prawa zamówień publicznych. Było czymś nienaturalnym, kiedy w dużych postępowaniach... Nie mówię o drobnych remontach wynikowych, które rzeczywiście są realizowane ad hoc, które trzeba zrobić sprawnie, szybko, kiedy postępowania na kilkaset tysięcy złotych nie można prowadzić w trybie wyłącznym. Natomiast rzeczą niebezpieczną z punktu widzenia bezpieczeń- stwa państwa jako takiego było nieustanawianie pewnych zdolności w określonych stoczniach, na przykład zdolności remontowych ważnych, kluczowych z punktu widzenia bezpieczeństwa państwa jednostek, okrętów. W przypadku pozostałych sektorów przemysłu zbrojeniowego takie sytuacje co do zasady nie miały miejsca. Tak było w przypadku sektora morskiego. Zaczęliśmy to zmieniać. Planujemy, żeby docelowo w roku 2018, roku 2019 ok. 80% zamówień było realizowanych właśnie ze względu na podstawowy interes bezpieczeństwa państwa.
Na najbliższe lata są też planowane duże zamówienia, o których będziemy mówić bardzo ogólnie, w zakresie, w jakim można, ale pewnie też będą oddzielne posiedzenia Komisji po to, żeby mówić bardzo szczegółowo. W tym roku, na przełomie lat 2017 i 2018, mamy nadzieję rozstrzygnąć największy kontrakt, jeżeli chodzi o polską marynarkę. Jest to kontrakt na okręty podwodne, w którym udział polskiego przemysłu będzie znaczący. Oczywiście będzie tutaj partner bądź niemiecki, bądź francuski, bądź szwedzki, ale robimy wszystko – jest to przedmiotem negocjacji – żeby procentowo z kontraktu wartego ok. 10 mld zł jak najwięcej skierować do polskich stoczni, żeby polskie zakłady miały miejsca pracy i tworzyły odpowiedni potencjał. Ponieważ było tutaj pytanie o nasze okręty podwodne, mogę powiedzieć tylko tyle – okręt podwodny, odbudowa okrętu podwodnego z oddaniem go do użytku trwa siedem lat. Jest to realistyczna wersja. Rzeczywiście pierwsze kobbeny będą teraz wychodziły z użytku. A więc mamy odpowiedź, kiedy należało podpisać kontrakt na budowę okrętów podwodnych w Polsce, jeżeli chcieliśmy mieć zabezpieczone odpowiednie zdolności. Rok 2010 był to właściwy moment, żeby dzisiaj myśleć i przygotowywać się do odbioru pierwszego okrętu podwodnego. Przez osiem lat rządów Platformy Obywatelskiej nie zrobiono tego. Jesteśmy na bardzo zaawansowanym etapie, można powiedzieć, że rzeczywiście na ostatniej prostej w zakresie wyboru kontrahenta. Chcielibyśmy, żeby było to wcze- śniej. Dzisiaj chcielibyśmy odbierać okręt. Niestety nie zrobiono tego. Ma to pewne konsekwencje. Nie jest zasadne emocjonowanie się tym, czy w trakcie remontu – co się zdarza – w Stoczni Marynarki Wojennej, zresztą w chwili obecnej, przez ostatnie tygodnie nadzorowanej jeszcze przez syndyka, doszło do drobnego de facto pożaru, do drobnego problemu. Spalił się akumulator i część jednego z akumulatorów. Teraz jest to przedmiotem badania prokuratury, sprawdzania tego. Rzeczywiście nie powinno się to zdarzyć, ale w jakimś sensie jest to też odpowiedzialność osób w chwili obecnej jeszcze nadzorujących stocznię. Nie tworzyłbym z tej sytuacji jakiegoś sensacyjnego problemu. Wszyscy, którzy mają do czynienia z tego rodzaju remontami, wiedzą, że taka sytuacja nie powinna, ale może się zdarzyć. Rzeczywiście gdybyśmy dysponowali pierwszymi nowoczesnymi okrę- tami, ten uszczerbek w polskiej marynarce byłby dużo mniej odczuwalny. Niestety tak nie – jest nie z winy obecnego kierownictwa Ministerstwa Obrony Narodowej. To tyle, jeżeli chodzi o słowo wstępu. Teraz bardzo proszę może od razu pana prezesa Konefała, żeby przedstawił strategię Polskiej Grupy Zbrojeniowej odnośnie do naszych stoczni, co w międzyczasie zostało zrobione i co jeszcze planujemy zrobić.
Zastępca szefa Inspektoratu Uzbrojenia Ministerstwa Obrony Narodowej płk Waldemar Bogusławski:
Szanowni państwo, Inspektorat Uzbrojenia na dzień dzisiejszy realizuje siedem umów. Wykonawcami owych umów są trzy stocznie: Nauta, Remontowa Shipbuilding i Stocznia Marynarki Wojennej. W ramach owych umów budujemy osiem jednostek, osiem okrętów, oraz remontujemy cztery. Łącznie umowy są zawarte na sumę 1,864 mld zł. Najważniejsze jednostki to oczywiście „Ślązak”, „Kormoran”, holowniki. Oczywiście są też remonty, które przede wszystkim są realizowane w stoczni Nauta. Są to remonty kutrów 5002, małego okrętu ratowniczego 421 oraz okrętu ratowniczego „Piast”. Natomiast na przyszłe lata planujemy zawarcie umów na pozyskanie kolejnych okrętów, łącznie 19 okrę- tów. Najważniejsze pozycje to oczywiście okręty podwodne nowego typu Orka, ratowniki, okręt wsparcia logistycznego „Bałtyk”, zbiornikowiec paliwowy „Supply” oraz kolejne kormorany. Jednocześnie planujemy pozyskać dziewięć mniejszych jednostek typu motorówki, kutry transportowe. Szacowany budżet jest na poziomie ok. 8–9 mld zł. Dziękuję.
Sekretarz stanu w MON Bartosz Kownacki:
Nie chcę panu tutaj mówić o „Ślązaku”, dlatego że kiedy mówimy o zawalonych projektach, o projektach, które były, to wy odpowiadacie za to wszystko, co się działo ze „Ślązakiem”. Wodowaliście okręt, który nie był w stanie sam utrzymać się na wodzie. Wodowaliście go. Można obejrzeć zdjęcia państwa wielkiego sukcesu sprzed dwóch lat, a trzeba wykonać jeszcze wiele pracy, żeby ukończyć okręt. Warto byłoby się nad tym zastanowić. Mówi pan o „Orce”, o tym, że mamy ambicję budowania w Polsce. Mam nadzieję, że będzie oddzielne posiedzenie Komisji na ten temat. Naprawdę trzeba podejść do tego z wielkim rozsądkiem. To nie jest tak, że chcemy od początku do końca zbudować okręt podwodny. Nie chcemy. Nie jest tak, że mamy ambicje od początku do końca zbudować okręt podwodny w Polsce, dlatego że takich możliwości... Wiemy, jakie mamy zdolności. Jest to natomiast kontrakt rzędu 10 mld zł. Trzeba zrobić wszystko, żeby jak największa część kontraktu była w polskich stoczniach – i nie tylko w stoczniach. Jest Centrum Techniki Morskiej, wielu podwykonawców, którzy pracują na rzecz stoczni. Trzeba zrobić wszystko i staramy się to zrobić, negocjujemy. Nie jest tak, że musimy do tego zmuszać naszych partnerów. To też nie jest temat na to posiedzenie Komisji, ale mam wrażenie, że dzisiejsza sytuacja w przemyśle budowy okrętów podwodnych jest taka, że mamy całkiem niezłą pozycję. Po prostu trzeba to wykorzystać. Nie jest tak, że idziemy od projektu poprzez całe zdolności budowy w Polsce, ponieważ nie zrobiliby- śmy tego. Trzeba to bardzo jasno, bardzo uczciwie powiedzieć. Trzeba jednak maksymalnie to wykorzystać.
--
Sven
HMS Ark Royal
|
regulamin forum
grafika i linki w postach
