darmuszka
Na Forum:
Relacje w toku - 1
Relacje z galerią - 2
Galerie - 6
 - 1
|
Dobry.
Zapewne też tak macie, że podczas dłużącego się oczekiwania pomiędzy zaschnięciem jednej i drugiej kropelki CA, nachodzą człowiek różne myśli, czasem nieuczesane. Ostatnio na przykład zastanawiałem się intensywnie jakie kryteria kierują projektantem modelu przy decyzji oznaczenia modelu skalą trudności. Myślenie to potęgowało się w miarę dokładania olinowania na Sao Gabriel. Czy te cyfry oznaczają promil prób samobójczych modelarza podczas klejenia. Czy może cyfra ta oznacza ilość miesięcy potrzebną do wykonania modelu. A może jest to wykładnik potęgi ilości części na arkuszach?
Piszę o tym bo Seahorsa Badger miał skalę trudności 4.Sao Gabriel ma 3. Ciekawy jestem co oznacza dla Seahorsa skala 5? Ciekawe prawda?
Generalnie po sklejeniu 300-nego bloczka miałem dosyć (aczkolwiek preszpanowe bloczki zakupione z wycinanką są zacne - tylko kilka nie wytrzymało prób macano-wiertniczych).
No nic. Poniżej Eddie Edward's z nową produkcją. Skok jednak słabawy. Noty niskie. Wybicie z progu zacne ale szybko przytłumione.
Model nie ukończony jeszcze, paduny i inne małe gównięta do przymocowania ale za dwa dni do domku już, ze Sri Lanki. Notabene piszę te wypociny prawdopodobnie przecinając szlaki żeglugowe Vasco da Gamy. Indie na lewym trawersie. Monsoon zdechł, ot taki mamy klimat. Navy Indyjskie zawraca ***ę. Miodzik.
Kadłub kleiło się pięknie. Właściwie typowy, nudny już, Seahorsowy projekt doskonały. Nie miałem się do czego doczepić. Z czasem jednak problemy zaczęły się pojawiać. Jedne wynikły z mojego słabego skoku, drugimi zaś muszę z pełną świadomością obciążyć Seahorsa. Schemat olinowania, aczkolwiek świetny jednak czasem przyprawiał mnie o ból głowy. Gdyby nie relacja Seahorsa i fotki na naszym szanownym forum - daleko bym nie zaszedł. Nie mam pojęcia jak sobie Seahorse wyobraża poprowadzenie lin, lineczek i linuniek do ław naglowych, kołkownic i innych ustrojstw mocujących w tej ciasnocie. Poległem niestety, Do tego grot zawieszony jest za wysoko i nie mogłem wypracować prawidłowej przerwy między marsem a grotem. Oczywiście maszt marsa odwrotnie osadziłem w dybie co spotęgowało wspomniany problem. Pod koniec fały, brasy i inne sznurówki prowadziłem jak leci. Ot po prostu nie ma miejsca. szczególnie ciasno jest przy grocie. Czasem wprowadzałem fały na 3 pincety. Dwie w łapkach i trzecia w pysiu. Rewelacja.
Na koniec praca z gotowymi żaglami, aczkolwiek doskonałymi, dała mi sporo w kość i mówiąc kolokwialnie są pomięte jak szmaty. Setne próby prostowania, prasownia, lakierowania itd spełzły na pełzaniu bo najniższym szczeblu piekła.
Przepraszam Seahorse. Zawiodłem.
Dobra.
Koniec ględzenia pseudo-śmisznego.
Poniżej wypocinki.
Kłaniam się.
Darmuszka
|
regulamin forum
grafika i linki w postach
Projekt Grupowy:
Na tapecie:
