stachooo
Na Forum:
Relacje w toku - 2
Relacje z galerią - 23
Galerie - 22
W Rupieciarni:
Do poprawienia - 16
 - 4
|
Witam w nowej relacji z budowy! Myślę, że dla tych z Was, którzy znają moje modelarskie i lotnicze upodobania wybór tematu może być nieco zaskakujący. Kania to samolot trochę nie z mojej bajki, dlatego relacja nie zaczyna się od sformułowań typu "od zawsze chciałem mieć go w kolekcji" czy "legendarny samolot, pozycja obowiązkowa na półce". Cywilne maszyny po prostu nigdy nie budziły we mnie tyle zainteresowania, co wojskowe. Nie znaczy to oczywiście, że samolot mi się nie podoba. Choć w tym przypadku bardziej niż jego sylwetka czy historia skłoniła mnie do jego budowy inna, nowatorska metoda projektu modelu. Możecie pomyśleć, że po Bf-110 rzuciłem się na coś prostego, żeby wypocząć po trudnym modelu jakim był niewątpliwie Messerschmitt. Ten niewielki samolot model może się na pierwszy rzut oka wydawać łatwy, ale zapewniam Was, że pozory w tym wypadku mylą i poprzeczka jest zawieszona wysoko. Wycinankę otrzymałem w prezencie od Wojciecha Pietrzykowskiego, jednego z dwóch autorów opracowania - drugim jest Piotr Siewierski. Przyjmując model obiecałem, że w ciągu najbliższego roku się za niego zabiorę. A zatem skalpel w dłoń i do roboty!
Jeżeli ktoś z Was siedzi teraz na kwarantannie i cierpi z tego powodu na nudę proponuję zabrać się za niniejszy model. Zajęcie, które wypełni Wam czas na długo to oddzielenie od siebie części do podklejenia na tekturę 0,5 mm i 1 mm - wszystkie znajdują się pomieszane na dwóch arkuszach (zaznaczyłem czerwonym i niebieskim, żeby było widać jak są przemieszane). Coś jakby oddzielanie kaszy od grochu. To będzie prawdopodobnie pierwsza relacja z budowy w historii, która nie zacznie się od zdjęcia wręg podklejonych na kartonie, tylko niepodklejonych posortowanych wręg rozłożonych na stole. Zdjęcie podklejonych na tekturę daruję już sobie.
 
Numeracja części odpowiada co do zasady kolejności klejenia, ale zanim wbijemy ostrze skalpela w część oznaczoną numerem 1 trzeba przygotować "do przodu" sporo innych elementów, t.j. podkleić odpowiednią grubością kartonu bądź tektury, tak żeby mieć je pod ręką gdy zacznie się formowanie kolejnych segmentów kadłuba. Ilość wariantów podklejania części jest spora, wierzę, że sukces zależy w dużej mierze od ścisłego przestrzegania grubości zaleconych przez autorów. Mamy tutaj np. elementy do podklejenia kartonem oznaczone symbolem "+", "++" oraz "+++" - ilość plusów odpowiada ilości warstw kartonu. Pomiędzy niektóre elementy do złożenia i sklejenia trzeba wkleić odpowiedniej grubości karton.
Niektóre wręgi kadłuba zaprojektowane są jako elementy do złożenia i sklejenia z kilku warstw kartonu. Zamiast je składać, rozciąłem je na osobne fragmenty i dopiero wtedy skleiłem. Przy niektórych zrobiłem sobie dodatkowe znaczniki, żeby wszystko wyszło równo.
 
 
Konstrukcja kadłuba Kani jest jak już wspomniałem we wstępie dość innowacyjna. Z pewnością odbiega od utartych szlaków, co wymaga ode mnie nieco innego podejścia do modelu. W prostych słowach, chodzi o to, że z każdego segmentu kadłuba wystaje z jednej strony rant długości 0,8 mm (będący wewnętrznym paskiem poszycia), a z drugiej strony pod zewnętrznym paskiem poszycia zostawione jest 0,8 mm miejsca na rant z kolejnego segmentu.Wyjątkiem jest element centralny, którego wewnętrzne poszycie wystaje po obu stronach. Dzięki takiemu rozwiązaniu łączymy kolejne segmenty wsuwając wystające poszycie wewnętrzne w miejsce pod poszyciem zewnętrznym kolejnego segmentu. Trzeba bardzo uważnie pozycjonować kolejne moduły, jest to kluczowe dla końcowego efektu. Dobrze obrazuje to poniższy rysunek z instrukcji (Rys.20). Swoją drogą, czapki z głów za rysunki montażowe, są proste, czytelne i co najważniejsze, dostarczają przydatne informacje. Wielu wydawców i autorów mogłoby wziąć przykład z tego modelu.
 
 
Innym rozwiązaniem godnym pochwalenia jest brak krawędzi elementów poszycia. Wydrukowane są na szarym tle, nie ma czarnych konturów. To oczywiście utrudnia trafienie skalpelem w odpowiednie miejsce i poprawne wycięcie, ale jeśli się uda jest szansa na ładny jednolity kadłub. Oczywiście trzeba też bardzo uważać, żeby go nie pobrudzić, taka już natura jasnych modeli.
Segmenty kadłuba trzeba w miarę na bieżąco uzupełniać wyposażeniem wnętrza. Budowa kabiny załogi przeplata się z powstawaniem kadłuba. Jest to rozwiązanie dość abstrakcyjne dla mnie, bo jestem przyzwyczajony do tego, że najpierw powstaje całe wyposażenie kabiny, które później znika pod poszyciem.
  
Jak już jestem przy wyposażeniu kabiny to wypada powiedzieć, że jest ono bardzo, ale to bardzo mocno zdetalizowane. Jest masa dźwigienek, pokręteł i innych drobiazgów. Podoba mi się to! W segmencie za tylnym fotelem są nawet linki sterowe odpowiedzialne za poruszanie sterami wysokości i kierunku. Myślę, że nie będzie ich później widać, ale świadomość, że tam są pozostanie. Są też linki cięgna lotek. Zanim zabiorę się za tę drobnicę chcę mieć przygotowane kilka segmentów kadłuba. Wewnętrzne paski poszycia należy uzupełnić listwami usztywniającymi poszycie kadłuba, to dość żmudne i czasochłonne zajęcie. Żeby nie popaść w monotonię sklejam sobie też inne zespoły, np. zbiornik paliwa. Do zrobienia zostało jeszcze dużo, o tym będzie w kolejnym odcinku.
  
  
I jeszcze kilka zdjęć pokazujących to, co udało mi się do tej pory zrobić oraz próby złożenia segmentów kadłuba na sucho. W paru miejscach widać, że granice kolorów się ze sobą nie zgrały na łączeniach, ale nie zwracajcie na to uwagi, tak jak wspomniałem - elementy nie są jeszcze ze sobą sklejone.
 
 
Wstęp do tej relacji powstał mniej więcej w tym samym czasie kiedy naklejałem wręgi na tekturę. Teraz po upływie kilkunastu dni, kiedy mam już trochę sklejone, napisałbym go już inaczej. Pozostawiłem go jednak zostawić bez zmian żeby było widać jak zmieniło się moje podejście do tej konstrukcji. Może tak jak napisałem, nie jest to samolot "z mojej bajki" i nie byłem nim wcześniej zainteresowany, ale składając kolejne segmenty filigranowego kadłuba zaczynam się tym modelem fascynować. Model zauroczył mnie swoją delikatnością, poza tym jak do tej pory klei się wybornie. Dodam jeszcze, że w obecnej sytuacji, kiedy wszystko stoi na głowie, budowanie tego niewinnego samolociku sprawia mi wiele radości i daje poczucie spokoju.
--
Post zmieniony (03-08-20 19:21)
|
regulamin forum
grafika i linki w postach
Projekt Grupowy:
Na tapecie:
